Pongo de Dalmatiër (♥ 25-10-1997 – † 1-7-2010)

Onze eerste hond Pongo (Dalmatiër, teefje) hebben we op 29 maart 1998 opgehaald bij een fokker in Antwerpen na een voor ons hele zware periode (hier zal ik jullie niet mee lastig vallen…). Pongo was toen 5 maanden (geboren op 25 october 1997) en had waarschijnlijk ook een valse start gemaakt. Wij weten niet goed hoe ze behandeld is in de kennel, maar ze was erg schrikachtig in het begin.

We konden geen goede naam vinden, maar aangezien iedereen op straat riep ‘Hé daar heb je Pongo, waar zijn de andere 100…?’ hebben we haar, ondanks dat het een teefje was, voor het gemak Pongo genoemd.

Na enige tijd (nadat ze de puppy- en basiscursus goed doorlopen had) kwamen wij er achter dat Pongo doof was.
Dit komt vaak voor bij Dalmatiërs (en andere wit gestippelde honden), maar meestal laten ze die dove honden inslapen.
Wij hebben dus Pongo uit een benarde positie gered, maar hebben er (vooral in het begin) enorme steun aan gehad. Zo was het voor iedereen een ‘win-win’ situatie. Pongo heeft ons altijd héél véél liefde gegeven en dat kreeg hij van ons ook terug. Pongo lag altijd bij me, waar ik ook was.
Dat Pongo niet voor iedereen lief was namen we voor lief, het was immers een angstige hond met een geschiedenis.

Op 1 juli 2010 hebben wij helaas afscheid moeten nemen van Pongo.
Ze was ernstig verzwakt en bleek een tumor te hebben in de leverstreek en had tevens een enorme bloeding in haar buik.
Ons besluit om haar vredig in te laten slapen was zéér zwaar, maar ze keek ons aan of ze wilde zeggen ‘laat mij maar gaan…’
Het gemis was (en is nog steeds) zeer groot.

 

 

 

 

 

 

Pongo heeft de volgende opleidingen gehad:
– Puppycursusbij H’Onderdak (1998)
– Basiscursus gehoorzaamheid bij H’Onderdak (1998)